اما مسئولین ما حتی دوست ندارند در این مورد سخن به میان آید !!!
جالب است وقتی استاد منوچهر لطیف فوت کردند حتی هیچ یک تسلیت در روزنامه ها چاپ نکردند انگار نه انگار که لطیف فرزند این شهر است.
ما در سطح خراسان شمالی در ورزش مردی به بزرگی لطیف داریم؟ اگر هست نام ببرید .
جناب داورزنی رئیس محترم تربیت بدنی خراسان شمالی شما نام ببرید. بعید میدانم بدانید چون بعید میدانم ورزش را بشناسید.
بگذریم!!!!!
البته باید گفت ما از بیگانه ها انتظار نداریم ولی مسئولین خودمان چه گلی بر سرمان زدند گه بیگانگان بزنند
آهای آقای نماینده شیروان که شعارهای تبلیغاتی ات در زمان تبلیغات مجلس گوش فلک را کر می کرد یک نیم نگاه هم به شیروان بینداز که دیگران دارند برای شهرمان مینالند.
چهره های ما آثار باستانی ما را همه را دارند به تاراج می بروند.
آیا در این قحط رجال در حال حاضر شخصی بزرگتر واندیشمندی بنامتر از ارد بزرگ در سطح ایران داریم ؟.مردی که نظریه هایی جهانی دارد و افتخاری برای کشور ماست.
و شما شورای شهر شیروان
نمیدانم تا به حال به شهرهای دیگر رفته اید یا خیر؟ آنها از کوچکترین اشخاص خود که نامشان آوازه چندان نیز ندارد مجسمه میسازندو شما در حالی که بزرگانی فراملیتی دارید اصلا دوست ندارید که نام آنها را ببرید شاید فکر میکنید که آنها در دوره بعد شورا شهر باشما رقابت می کنند!!!
اصلا ما اشتباه کردیم به کسانی رای دادیم که مدرکشان به زور دیپلم است و بقیه هم که جناحی عمل می کنند. نه برای شهرمان!! و خیلی ها هم که هیچ نمیکنند!!
باور کنید کسانی که در این سایت نظراتشان را اعلام میکنند دلشان برای این شهر می سوزد .
شهر ما فقط به افراد تحصیلکرده نیاز دارد نه به عده ایی بنگاه دار و فرهنگیانی چاپلوس و ناچیز!!!
شیروان شاید به اندازه یک کلان شهر شخصیت معاصر و حی و حاضر دارد ولی مسئولین ما همیشه کوچک نمائی می کنند حتی در اعلام جمعیت شهر به خبرگزاری ها آمار رسمی کشور را کاهش میدهند؟؟
شیروان در سال 1385 جمعیت 164 هزار نفری داشته طبق آمار رسمی موجود که تا سال 1388 حداقل به 180 هزار نفر رسیده است ولی جالب است جمعیت شهرمان را 157 هزار نفر اعلام میدارند.
کاش ما می دانستیم که روزی باید برای مسئولیتمان در دنیا دیگر باید پس جواب بدهیم.
کم شیرمردانی نیستند که قلبشان برای شیروان میتپد و روباه صفت نیستند!! بسیار فراوانند و شیروان از ان اینان است!!.شیران دلسوز و باغیرت کسانی که با دیدن کاستی ها اشک در چشمانشان جمع می شود!!!
وقتی میبینم خواهران همشهری من این گونه برای شهرمان متعصب هستند میگوئیم کاش کمی از وجود اینان در مسئولان ما بود!!!
شیر زنانی که حتما در آینده نزدیک شهرمان را دگرگون خواهند کرد!!
ماخذ : (( وب سایت شیران شیروان ))
خیلی ممنون از اظهار لطفتان
پاسخحذفموفق باشید!!
salam khanom satarzadeh
پاسخحذفbikhod sar khodeton ro dard niarin .
einha ye bait sheer ham balad nistan ! anvaght entezar darid orod bozorg ya manochehr latif ra beshenasand...
سخن کز دل برآید ...لاجرم بر دل نشیند
پاسخحذفحرف شما حق است این حرف همه ما شیروانیها است . به نظر من یکی از اصلی ترین دلایل مهاجرت شیروانیها به مشهد و بجنورد به خاطر این است که یک عده چنان برای خود اردوگاه قدرت برپا نموده اند که جا برای هیچ غریبه ایی نیست . به نظر من اینهایی که مدیران فعلی شیروان هستند تنها به بقای خود فکر می کنند نه تاریخ شیروان برایشان اهمیت دارد نه بزرگان شیروان و نه جاذبه های گردشگری شهرمان .
از اعضای محترم شورای شهر شیروان درخواست می کنم با انجام درست مسئولیتهای قانونی خویش ، پاسخگوی افکار عمومی در تجلیل از تاریخ و فرزندان برومند این خطه از کشور عزیزمان باشند من با این که فریمانی هستم اما وقتی سخنان شهروندان شهر شما را دیدم متوجه شدم متاسفانه تا کنون نتوانسته اید خواسته های انتخاب کنندگان شهر خویش را به انجام برسانید . مگر نامگذاری یک مرکز فرهنگی و یا کوچه و خیابان که طبق اساسنامه شورهای شهر و روستا بر عهده آن نهاد محترم است چقدر مشکل است که تا کنون به انجام نرسیده است ؟ !.
پاسخحذفباسلام
پاسخحذفاز مطلب ارزشمند شما سپاسگزارم.
درخصوص نامگذاری ها باید اشاره کنم که به نام پهلوان اوغازی،مرحوم غلامحسین رحیمیان وشاه جهان وگلیل نامگذاری های بومی صورت گرفته بازهم باایجادمکانهایی درشان وجایگاه صاحب نامان شیروانی قطعا نامگذاری ها صورت خواهد گرفت.
بازهم از حساسیت ستودنی شما وسایر ارجمندان به مفاخر شیروان عزیز سپاسگزارم.امیدوارم دوستان بپذیرند که تنگناهای گفته ونگفته حتی در خصوص نامگذاری ها فراوان است که در اینجا قابل ذکر نیست ولی باید مسیر رارفت وحق باشماست.
ایزد یارتان باد.
باسپاس فراوان
باسلام من سال گذشته این موضوع را مطرح کردم اما طرفی نبستم
پاسخحذفامیدوارم که اگر قرار شد بعد ازاین چنین کاری صورت بگیرد مانند جریان جعفر قلی نشود که بیایند میدانی محقر و دور افتاده از مسیر عمومی را به نام بزرگان بزنند میدانی که با دیدن آن انسان بیشتر دلش میگیرد